•  

• Home
• Over de UPF / Visie
  • Visie
  • Doel
  • Oprichters
  • Meningen over UPF
  • UpTV
  • FAQ
• Komende Activiteiten
• Ambassadeurs voor Vrede
• Vredesinitiatieven
• Projecten
• Conferenties
• Publicaties
• Links
• Gastenboek
• Neem contact met ons op

---

---

Visie

UPF volgt de visie dat de mensheid één wereldwijde familie onder God is. Zoals alle grote religies ook gedaan hebben, gaat de UPF er van uit dat wij één gemeenschappelijke oorsprong hebben en dat alle mensen hetzelfde doel en dezelfde bestemming delen. De UPF is gegrondvest op de volgende centrale waarden

God

Geloof, liefde en gehoorzaamheid zijn essentiële karaktereigenschappen bij een gelovig mens. Dit zijn ook fundamentele eigenschappen van het karakter van God. Een op God gerichte persoon begrijpt God als de "uiteindelijke realiteit" en de begeleidende kracht in het universum die leeft voor anderen.

Het centrum van het universum.

Het centrum van het universum is de relatie tussen ouder en kind. Iets dat nog kostbaarder is bestaat niet. Als het kind niet gelukkig is kan de ouder ook niet gelukkig zijn. Deze relatie bestaat ook tussen God en de mens. God is de schepper en de ouder van de mens en de mens staat in de positie van kind tegenover God. Beiden hebben elkaar dus heel hard nodig. Hoe de mens zich voelt bepaalt of God - de ouder- zich gelukkig of ongelukkig voelt. God als de ouder is de bron van ware liefde en zijn aard is zo dat hij altijd wil geven en wil blijven geven. Ware liefde is volledig zuivere en onbaatzuchtige liefde. De liefde van de moeder die haar baby belangeloos borstvoeding geeft en nachtenlang waakt bij haar zieke kind, lijkt op de onbaatzuchtige liefde die God voelt voor de mens. De mens – als Gods kind – is geschapen met het doel om ware liefde te beantwoorden en zelf door te geven.

Het gezin als de school van liefde.

Het gezin is de hoeksteen voor vrede. Het gezin is niet slechts een instituut voor voortplanting . Het speelt een fundamentele rol in de ontwikkeling van de menselijke geest, ons karakter en onze cultuur. Het gezin is gefundeerd op een exclusieve seksuele relatie tussen man en vrouw die seksuele zuiverheid voor het huwelijk en echtelijke trouw binnen het huwelijk inhoudt.

Het gezin als de school van liefde.

Het gezin is de school van liefde en harmonie. Het is de omgeving waar het jonge kind zijn persoonlijkheid en zijn hart ontwikkelt. De ouders staan aanvankelijk in de positie waarin zij geheel onbaatzuchtig geven. Op deze manier kan het jonge kind leren wat liefde is en leert het te delen met anderen, te geven en te dienen. Het jonge kind ontwikkelt zich vervolgens als een sociaal en liefhebbend wezen dat gaandeweg ook zelf steeds meer in staat is om onbaatzuchtig te geven. Zo wordt het opgroeiende kind er op voorbereid om zelf ook weer een liefhebbende ouder te zijn. Het gezin is dus een zeer belangrijke, zelfs cruciale institutie en zal altijd de hoeksteen van de samenleving blijven.

Harmonie en samenwerking over grenzen heen.

UPF ondersteunt alle initiatieven die barrières tussen rassen en godsdiensten afbreken alsmede alle politieke en etnische barrières . Zij werkt om bruggen van verzoening, samenwerking en vrede te bouwen.

Menselijke verantwoordelijkheid.

Het bouwen van vrede vereist fundamentele menselijke inspanningen. Vrede komt niet vanzelf. Elk individu moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen persoonlijke geestelijke en morele ontwikkeling en een bijdrage leveren voor het beste voor anderen.

Carrière maken.

Veel mensen – wereldwijd maar vooral ook in ons rijke westen - streven naar een goede baan, een mooi huis en een goed pensioen om ook later de zelfde materiële welstand te kunnen genieten als in de periode waarin men deelneemt aan het arbeidsproces. We vinden het heel belangrijk om maatschappelijk vooruit te komen. Op zich is hier niets mis mee maar we vergeten vaak wat de meest belangrijke carrière is die we zouden moeten maken: de ontwikkeling van ons karakter en ons hart. Ons karakter wordt niet op de eerste plaats door kennis gevormd. Wel gebeurt dit doordat we verantwoordelijkheid nemen in de situatie waarin we geplaatst worden en doordat we niet weglopen voor uitdagingen en moeilijkheden. Ons hart wordt niet ontwikkeld doordat we verwend worden en altijd maar cadeautjes krijgen. Het gebeurt wel doordat we geven en dienen en anderen helpen. Kortom door te leven voor anderen ontwikkelen wij ons karakter en hart en ontvangen we echte, blijvende rijkdom. Dit is de rijkdom die niemand ons af kan nemen en waardoor we innerlijke vervulling voelen. Het is de allerbelangrijkste carrière die we kunnen maken.

Leven voor anderen.

De essentie van een goed karakter heeft haar grond in ware liefde en wordt in praktijk gebracht door een leven voor anderen. Het leven voor anderen is niet de leer van een specifieke religie maar het is de kern van alle religies.

Partnerschap.

Geen schepsel is gemaakt om te leven in een isolement. Al het geschapene is gemaakt om te bestaan in harmonische partnerschappen. Om een relatie te doen slagen is het nodig om relaties van onbaatzuchtig geven en nemen te hebben.

Geven en nemen.

Alles in het universum bestaat uit relaties. Handelingen van geven en nemen leiden naar vrede en harmonie indien deze begeleid worden door het beginsel van leven voor anderen. Aan langdurige vrede en harmonie liggen onbaatzuchtige handelingen van geven en nemen ten grondslag. Conflicten, misbruik en corruptie hebben als grondslag egoïstische handelingen van geven en nemen.

Leven volgens universele beginselen.

Ieder schepsel in de natuur is gemaakt om te leven voor een groter geheel. Zo offeren de kleinere dieren zich op als voedsel voor de grotere dieren. Er is niets wreeds aan dit verschijnsel want de natuur is een groot harmonisch geheel. Ook de mens is geschapen om voor een hoger doel te leven, namelijk voor God en voor het welzijn van anderen. Alleen indien de mens hiertoe bereid is en dit in de praktijk brengt, komt hij geestelijk volledig tot bloei. De mens vervult dan het scheppingsdoel waar mee hij geschapen is.

De wet van oorzaak en gevolg.

"Wie goed doet, goed ontmoet" en "Wat je zaait zul je oogsten". Wie kent deze uitspraken niet? Deze wet van oorzaak en gevolg wordt ook wel de “wet van geven en nemen” genoemd en is van cruciaal belang voor ons leven. Het is niet erg om anderen te dienen ook als er niets terug lijkt te komen. Ons dienen en ons geven – mits het met een zuiver en belangeloos hart gebeurt en we geen beloning voor onszelf eisen – vormen ons karakter en verdiepen ons hart.  Onze persoonlijkheid wordt steeds mooier en stralender. Tegelijkertijd worden onze goede daden opgeslagen in een onzichtbare bank en groeit ons “banksaldo”. Omgekeerd zal er een negatief saldo ontstaan wanneer we tegen ons geweten in handelen en egoïstisch leven. Onze persoonlijkheid ( onze geest ) wordt dan steeds minder stralend en zal uiteindelijk, indien we doorgaan zelfzuchtig en ten koste van anderen te leven, steeds lelijker worden.

De geestelijke realiteit.

Naast de zichtbare en tastbare werkelijkheid die wij allen ervaren, bestaat ook een onzichtbare realiteit. Ieder mens heeft een onsterfelijke geest die verder leeft in de geestelijke wereld na de dood van het fysieke lichaam. Het is de bedoeling dat wij hier op aarde geestelijke beginselen in praktijk brengen zodat wij zijn voorbereid op het leven in de geestelijke wereld.

De drie levens van de mens.

Er zijn in de westerse wereldmaar weinig mensen die er geheel van overtuigd zijn dat ons leven definitief voorbij is op het moment dat ons stoffelijk lichaam niet meer functioneert. Tegelijkertijd zijn er ook maar weinig mensen die een helder idee hebben over hoe ons leven verder gaat nadat ons lichaam er mee ophoudt. De angst voor de dood is maar voor weinigen van ons helemaal vreemd. Toch zijn we allemaal al een keer “gestorven”, namelijk op het moment dat we ter wereld kwamen. We zaten veilig en warm in een nauwe behuizing, de baarmoeder, waarin we verbonden waren met de placenta. De verbinding via de navelstreng ( levenslijn) met deze “moederkoek” betekende voor ons letterlijk het verschil tussen leven en dood. Toch kwam onvermijdelijk het moment dat we deze vertrouwde omgeving moesten loslaten omdat onze levenslijn werd doorgeknipt. Wetenschappelijk is bewezen dat de psyche van het embryo deze overgang ervaart als een traumatische ervaring en als “doodgaan”.

Het einde van het leven in de baarmoeder is echter een glorieus nieuw begin omdat we via een tunnel - het geboortekanaal - worden geboren in een nieuwe, ruime en lichte omgeving waar we liefdevol welkom worden geheten en veel meer bewegingsvrijheid hebben. Feit is dat we al die negen maanden, zonder het te beseffen, werden voorbereid om aan dit nieuwe leven te kunnen deelnemen. Alle organen werden zo ontwikkeld dat we op het moment van onze geboorte klaar waren voor de nieuwe omgeving.

Op dezelfde manier hecht de mens op aarde sterk aan zijn leefomgeving en is hij bang om hiervan afscheid te nemen omdat hij geen duidelijke notie heeft waar hij naar toe gaat. Net zoals tijdens ons bestaan in de baarmoeder, worden we echter voorbereid om aan het eind van het aardse leven “geboren te worden” in een nieuwe, ruime en lichte wereld waar onze bewegingsvrijheid veel groter is dan in onze oude omgeving. Ook weer door een tunnel zoals tijdens onze eerste geboorte. Onze bestemming is een omgeving waar we liefde inademen zoals we gewend waren zuurstof in te ademen. Belangrijk is echter dat de mens tijdens zijn aardse leven door een leven van geven en dienen zijn karakter en hart ontwikkelt, zodat hij goed voorbereid het nieuwe leven binnen gaat